Η Μάνη είναι το νοτιότερο κομμάτι της Λακωνικής χερσονήσου και το περήφανο ποδάρι του Ταϋγέτου. Η φιλοξενία στη Μάνη υπήρξε παμπάλαιο έθιμο, πατροπαράδοτο, και τηρήθηκε ευλαβικά για πολλούς αιώνες μέχρι σήμερα. Στο φιλοξενούμενο προσφέρουν οι Μανιάτες ό,τι εκλεκτό έχουν.

Η Μάνη δεν σκλαβώθηκε ποτέ από κανέναν κατακτητή και οι Μανιάτες υπερασπίστηκαν τη λευτεριά τους, τον τόπο τους και τις οικογένειές τους, δίνοντας σφοδρές μάχες νικηφόρες με πανίσχυρους εχθρούς, όπως τους Βανδάλους, τους Ενετούς, τους Τούρκους, τους Τουρκαλβανούς, τους Αράπηδες και τους Μπαμπαρέζους.

Υπάρχουν πολλές εκδοχές για το πότε και πως δόθηκε το όνομα Μάνη. Η μία λέει ότι προέρχεται από τη Λατινική λέξη Manus (χέρι) επειδή οι ναυτικοί που παρέπλεαν το ακρωτήρι Ταίναρο, έτσι καθώς αντίκριζαν το σχήμα της ξηράς, ονόμαζαν τη περιοχή Brazzo di Maina. Άλλη εκδοχή λέει πως οι ναυτικοί που περνούσαν από τη περιοχή, λόγω των ισχυρών ανέμων, έκαναν μάϊνα τα πανιά, ενώ μια άλλη λέει ότι οι Ρωμαίοι έλεγαν συχνά τη φράση In Manis, επειδή εδώ ήταν η πύλη του Άδη που έρχονταν οι ψυχές (Manes).

Η πιο σημαντική εκδοχή είναι εκείνη που παραπέμπει στο κτίσιμο του περίφημου κάστρου της Μαΐνης, που έχτισε ο Μαΐνης δηλαδή ο αρχιτέκτονας. Τέλος μία ακόμη εκδοχή που αναφέρθηκε τελευταία είναι ότι το όνομα προέρχεται από το πατέρα των Θεών «Μάνη». Ο Μάνης είναι ο πατέρας του Κρόνου και παππούς του Δία, για τον οποίο στην Θεογονία του Απολλόδωρου διαβάζουμε: «Μάνης το δεύτερο όνομα του Θεού Ουρανού»